Jednym z ciekawszych projektów kulturalnych, który połączył innowacyjność i trendy, jest ten dotyczący Fabryki Schindlera. Dlatego chciałabym przedstawić ten projekt. Opisałam go również w swojej pracy licencjackiej. A teraz czas na bliższe poznanie tego oddziału Muzeum Historycznego Miasta Krakowa...
Muzeum Historyczne Miasta Krakowa, które jak łatwo się domyślić znajduje się właśnie w dawnej stolicy Polski, udostępniło zwiedzającym swój nowy oddział 11 czerwca 2010 roku. Wystawa, zatytułowana „Kraków – czas okupacji 1939-1945”, została zrealizowana w dawnych pomieszczeniach administracyjnych Fabryki Emalia Oskara Schindlera przy ulicy Lipowej 4.
Opowieść, którą jej autorzy chcieli przedstawić, porusza zarówno historię Krakowa i losów jego polskich oraz żydowskich mieszkańców, jak i Niemców-okupantów. Jej celem jest ukazanie wielkiej historii II wojny światowej, przeplatającej się z życiem codziennym, życia prywatnego z tragedią, która dotknęła cały świat i odmieniła jego oblicze.[1][1]
Ten oddział MHMK stał się świadectwem bohaterskiego czynu Oskara Schindlera, dyrektora Deutsche Emailwarenfabrik (DEF), który dzięki swoim decyzjom uratował ponad tysiąc osób. Przypomina o tym symboliczna „arka ocalonych”, składająca się z tysiąca garnków, symbolizujących każdą z pracujących tam osób. Przypominają one do złudzenia te, które były produkowane podczas wojny. Co jednak stanowi o innowacyjności tego miejsca?
Przede wszystkim jest to druga, po Muzeum Powstania Warszawskiego w Warszawie, ekspozycja, która została zrealizowana przy użyciu środków wykraczających po za tradycyjne metody pracy muzealnej. Materiały zebrane przez zespół scenariuszowy, składający się z krakowskich specjalistów, wśród których znalazły się między innymi dokumentalne zdjęcia, relacje świadków, filmy dokumentalne, dokumenty, gazety itp., pozwoliły stworzyć narrację odtwarzającą chronologicznie ułożoną wizję miasta. Twórcy aranżacji plastycznej stworzyli niepowtarzalną opowieść o charakterze teatralno-filmowym. Scenograficzne rekonstrukcje autentycznych przestrzeni miejskich zestawione z nowoczesnymi instalacjami rzeźbiarskimi, wywołują u widza wrażenie wejścia w sam środek historii. Nie jest to już abstrakcyjna opowieść, którą widzimy przez muzealną gablotę. Zwiedzający zostaje wciągnięty w sam jej środek, mając wrażenie, sam cofnął się w czasie i oto wędruje ulicami miasta.
Osiągnięcie takiego efektu było możliwe, dzięki zastosowaniu nowoczesnych technologii oraz rozwiązań. Zamysłem kreacji 45 sal wystawienniczych było stworzenie wystawy, która pozwalałaby zwiedzającym bezpośrednio dotknąć historii, poczuć emocje towarzyszące codziennemu życiu mieszkańców Krakowa tamtego okresu, poprzez aktywizowanie wszystkich zmysłów. Stało się to możliwe dzięki zastosowaniu rozbudowanych multimediów (30 interaktywnych stanowisk z monitorami dotykowymi, 70 ścieżek dźwiękowych, 15 wideoprojektorów)[2][2] oraz scenografia tworzą nowoczesną i atrakcyjną formę przekazu dla każdego odbiorcy. Dzięki tej „Fabryce Pamięci”[3][3] każdy ma szansę na osobistą konfrontację z przeszłością.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz